در خیابان‌های تمام شهرهای دنیا قوانین و مقرراتی حکم‌فرماست که بسیاری از آن‌ها جهانی و یکسان‌اند و برخی قدمتی بسیار طولانی دارند. برای مثال، کشور انگلیس در سال ۱۹۳۵ برای اولین بار محدودیت سرعت ۳۰ مایل بر ساعت (نزدیک به ۵۰ کیلومتر بر ساعت) را برای جاده‌های شهری و روستایی وضع کرد.
قوانین راهنمایی و رانندگی یکی از شیوه‌های کنترل ترافیک هستند و در کنار آن‌ها، اختراعات زیادی به کمک شهرنشینان آمده تا جابه‌جایی و حمل‌ونقل را روان‌تر و قاعده‌مندتر کند. نمونه‌ی آن، روش و دستگاهی است که ویلیام هارتمن در سال ۱۹۹۴ برای رنگ‌آمیزی نشانه‌گذاری‌ها و خطوط بزرگ‌راه‌ها ابداع کرد.
اما شاید شناخته‌شده‌ترین اختراع در این میان، چراغ‌های راهنمایی باشند که به نشانه‌ی تصویری جهانی و مشترکی برای همه‌ی مردم تبدیل شده است؛ چراغ‌هایی که دقیقه به دقیقه رنگ عوض می‌کنند و با فرمان‌های بی‌کلام ایست و حرکت، جریان خودروها و آدم‌ها را در خیابان‌ها هدایت می‌کنند.
اولین چراغ راهنمایی جهان در سال ۱۸۶۸ در شهر لندن و در نزدیکی مجلس عوام این شهر نصب شد و مخترع آن هم جی. پی. نایت بود. در آن زمان هیچ اتوموبیلی در شهرها نبود و این چراغ‌ها، راهنمایی برای اسب‌سواران، کالسکه‌ها و افراد پیاده بودند.
مواردی که در ادامه می‌بینید بعضی از مهم‌ترین پیش‌رفت‌ها در علایم و چراغ‌های راهنمایی اولیه‌اند:
- – احتمالا نخستین سیستم خودکار ترافیک خیابان را ارنست سیرین در سال ۱۹۱۰ در شیکاگو ابداع کرد. این سیستم چراغی نداشت و در آن از کلمات ایست (Stop) و حرکت (Proceed) استفاده شده بود.
- -رشخصی به نام لستر وایر از شهر سالت لیک در ایالت یوتای آمریکا، یک چراغ راهنمایی الکتریکی با چراغ‌های قرمز و سبز اختراع کرد. این قضیه مربوط به سال ۱۹۱۲ است.
- – یک سال بعد از آن، جیمز هوج چراغ‌های راهنمایی با کنترل دستی را ساخت که در کلیولند اوهایو نصب شدند. چراغ‌های الکتریکی ساخته‌ی هوج، کلمات ایست و حرکت (Move) را نمایش می‌دادند.
- – شاید بتوان گفت مخترع اولین چراغ‌های رنگی خودکار برای علایم راهنمایی (با رنگ‌های سبز و قرمز)، ویلیام گیگلیری در سال ۱۹۱۷ و در سن‌فرانسیسکوی کالیفرنیا بوده است. علایم راهنمایی گیگلیری را می‌شد هم به‌طور دستی و هم خودکار تنظیم کرد.
- – در حدود سال ۱۹۲۰ یک پلیس راهنمایی و رانندگی دیترویتی به اسم ویلیام پاتس چندین سیستم خودکار الکتریکی برای چراغ راهنمایی ابداع کرد که شامل چراغ‌های آویز چهار جهته و سیستم رنگی قرمز، سبز و زرد بود. رنگ زرد برای اولین بار در سیستم چراغ راهنمایی به کار گرفته شد.
علایم راهنمایی و رانندگی مدرنی هم که امروزه در تقاطع‌ها و چهارراه‌ها استفاده می‌کنیم، در واقع نمونه‌های پیش‌رفته‌تر و پیچیده‌تری از چراغ‌های راهنمایی ساخته‌ی ویلیام پاتس به شمار می‌آیند.
